18 juli 2023 – Bijna een jaar verder…
Alle clichés kloppen, elk woord is al eens gezegd. Niks van wat we nu meemaken is nieuw, afwijkend of uniek. Talloze boeken, massa’s verhalen, troostende gedichten en treffende liedjes zijn geschreven, vol melodieën en woorden die me raken tot op het bot. Ik verslind ze, schrijf driftig mee met iedere mooie zin en zuig de woorden in me op als een spons. Zelf krijg ik ze niet goed bij elkaar, het lukt maar amper, want ze dekken de lading niet.
23 september 2022 – En toen was het stil
Ineens is het dan zover. Hij is er niet meer. Ik krijg het woord dood nauwelijks over mijn lippen. When the music is over, turn out the lights, schreef Jim Morrison destijds. Op woensdag 24 augustus heeft mijn dappere broer het leven losgelaten. Erik hat – zoals Heit het zo treffend formuleerde – syn holle dellein. Eindelijk geen pijn meer, geen zorgen en geen angst voor wat er nog komt. Het is goed zo. Rust zacht, leave jonge.
In mijn allereerste column ooit, stond ik stil bij mijn naderende dertigste verjaardag. Dat leek me als kind heel oud, maar leeftijd werd steeds minder relevant. ‘Oud? Wat is oud? Word het eerst maar eens’, schreef ik toen. ‘Net iets te veel mensen zijn er weggegleden. Zij kregen de tijd niet om zich druk te maken over iets als leeftijd.’
Het is mandarijnentijd. Mijn tip: zit ‘ie strak in z’n schil, dan weet je dat hij sappig is. Of ‘ie ook echt lekker zoet is, dat is afwachten. Pitjes zitten er soms ook in. Als kind geloofde ik dat je dan een wens mocht doen.
Ineens is daar de kanker. Dat rotwoord. Erik, mijn lieve sterke broer, is ziek en hij wordt niet meer beter. Het zet onze hele wereld op z’n kop. Ongeloof, angst, verwarring en verdriet voeren de boventoon, maar er is ook hoop, warmte en dankbaarheid. Al bijna een half jaar zitten we klem in een achtbaan. Een doldwaze rit waar maar geen einde aan komt.
Algemeen
Om gedachten te ordenen, mijn mening te geven of gewoon om te vertellen wat me bezig houdt, schrijf ik af en toe een blog. Begin 2015 heb ik mijn blog opgestuurd naar de Metro, als inzending voor een lezerscolumn. Op 6 februari werd mijn verhaal gepubliceerd. Een verzameling van mijn eerder geschreven blogs lees je op Tumblr.